Dziś doceniam. Kocham. Szanuję. Cieszę się życiem.

Krótka historia matki pracującej, czyli post który miał być o czymś innym.

Za nami ciężki okres. Nawet bardzo.

Na szczęscie jest już nieco lżej, udało się nawet uzyskać cały weekend wolny.

O Mamo! Jakie to jest piękne! Mieć CAŁY WEEKEND WOLNY!!!

Szczerze zaczynam tęsknić za wolnym i wieczorami i wolnymi weekendami. I wolnymi dnimi :D

Czyli zaczynam tęsknić za macierzyński , którego tak bardzo miałam dość.

Tak bardzo chciałam się wyrwać z domu.

Do ludzi.

A teraz?

Po tygodniu na zwolnieniu lekarskim naprawdę dałabym dużo, żeby tak w domu posiedzieć z miesiąc...

Jak na porządną matkę i żonę nie miałam czasu na odpoczynek.

Zaległe pranie, prasowanie i porządki nie dały mi spokoju.

Nie jestem osobą, która ciągle narzeka. Ale naparwdę jak coś mi daje porządnie w kość zaczynam dopiero o tym otwarcie mówić.

Znaczy się, że jestem zmęczona ogarnianiem domu, Młodego i pracy.

Inaczej by było jakbyśmy mieli szansę dostać się do żłobka.

Chyba byłabym Panią Świata :D

Serio, miałabym chwilę, żeby odsapnąć.

I o dziwo ten post miał być o zupełnie czymś innym ;)

Naszła mnie tak oto refleksja, jak bardzo potrzebuję odpoczynku, jak mało czasu mam dla mojego D. i jak bardzo za nim tęsknię.

Z perspektywy czasu stwierdzam, że daliśmy radę. Było ciężko. Momentami Obrzydliwie ciężko. 

Poradziliśmy sobie.

I wiem, że zawsze będziemy dawać radę.

RAZEM 

Dziś prawdziwie doceniam dzień kiedy mogę nie iść do pracy.

Takich dni w tym roku było bardzo mało.

A nawet jeśli w tej pracy nie byłam fizycznie to i tak na telefonie i pod mailem. Robiąc obiad, usypiając Młodego czy będąc na spacerze.

Doceniam, kiedy mogę wyjść na ten spacer i myśleć tylko o tym, co fajnego dziś jeszcze będę robić w domu.

Doceniam podmuch wiatru.

Doceniam każdy promyk słońca.

Doceniam każde słowo zamienione z D.

Ten pęd dużo mnie nauczył.

Chyba stałam się jeszcze bardziej sentymentalna.

Cieszę się, że widzę te niedostrzegalne dla mnie wcześniej szczegóły.

I obiecuję sobie czerpać z takich chwil jeszcze więcej. 

Po prostu.

A teraz nie mogę się doczekać kolejnego długiego pobytu na zwolnieniu lekarskim...

Bynajmniej nie chorobowym ;)

Ev.